تأثیر سنوات تحصیلی، روان رنجوری و راهبردهای یادگیری خودنظم دهی بر فرسودگی تحصیلی: آزمون یک مدل مفهومی

این مطالعۀ توصیفی با هدف بررسی تأثیر سنوات تحصیلی، روان رنجوری و راهبردهای یادگیری خودنظم دهی بر فرسودگی تحصیلی برای آزمون یک مدل نظری انجام گرفت. جامعۀ آماری مطالعه، تمامی دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اشکذر به حجم 1162 نفر بود. نمونۀ تحقیق 290 نفر از این دانشجویان را شامل شد که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. مقیاس روان رنجوری (کاستا و مک کری، 1992)، پرسشنامۀ راهبردهای انگیزشی برای یادگیری (پینتریچ و دی گروت، 1990) و پرسشنامۀ فرسودگی تحصیلی (برسو و همکاران، 2007) ابزارهای پژوهش و آزمون های همبستگی ساده و تحلیل مسیر روش های آماری مورد استفاده بودند. نتایج مطالعه، همسو با فرضیه ها نشان داد که سنوات تحصیلی (05/0>p) و روان رنجوری (01/0>p) به شکلی مثبت و خودکارآمدی (01/0>p)، ارزشگذاری درونی (01/0>p) و خودتنظیمی (05/0>p) به شکلی منفی بر فرسودگی تحصیلی تأثیر دارند. همچنین توان متغیر خودتنظیمی در میانجیگری تأثیر عوامل روان رنجوری (05/0>p)، خودکارآمدی (01/0>p) و ارزشگذاری درونی (05/0>p) بر فرسودگی تحصیلی به تأیید رسید. در مجموع 58 درصد واریانس فرسودگی تحصیلی را این متغیرها تبیین می کند.